DOBLE NUDO


Tengo un nudo marinero en la garganta. De esos que no se deshacen si no quiero. Tengo la emoción anudada en la garganta. No se me escapa una lágrima porque no quiero. El día que me quite el amarre llenaré de lágrimas el mar que me verá navegar. Ahora tengo un doble nudo marinero en la garganta. Si lo deshago, me deshago. Y es que ahora no puedo. El día que me quite el amarre utilizaré mis lágrimas para dejarme llevar. No me hundiré en ellas. Las utilizaré para que me lleven. Donde quiero llegar. #resiliencia


Me ha costado dejarme ayudar. Me ha costado pedir ayuda. Para las somosfuertes-yopuedocontodo es duro reconocer que necesitas un abrazo. Que quieres que venga Ma. Que te emociona que te tiren la basura. Porque tú no tienes fuerza. Un plato caliente a las 21h. Porque tú no te lo harías. Que te arropen mientras te chutan. Porque aunque tenga una sonrisa, la quimio no me la quitan. Que te digan que el pelo gallina que llevas, no parece de corral. Que estás guapa, porque tú eres guapa. Sin más. Aunque tenga la adolescencia en granos en la cara. Me ha costado dejarme ayudar. No voy a pedirte ayuda. Sólo voy a dejarme ayudar. Porque las somosfuertes-yopuedocontodo no pedimos ayuda. Nos dejamos ayudar.
 

Quería devolverte tu amistad. Estaba esperando a que me necesitaras para desplegar todo mi arsenal. Me sentí culpable por no habértelo podido devolver. Y tener que volver a llamarte. “Estoy mal”.  Pero como soy fuerte y puedo con todo, te propongo un trato de amistad. Te prometo que no habrá día que no recuerde tu abrazo. Tu plato a las 21h.Tu Madrid-Barcelona fugaz. Tus 15 horas en bus. Tu botella de vino en la puerta de casa. Y una nota. Tu Holanda en mi casa. Tus comentarios de texto. Tu foccacia. Tu sonrisa cada martes para acompañarme. Tu compromiso conmigo. Y con Eva. Tu yanosoytufisio, pero podemos ser amigas.  Tus lágrimas contenidas. Tu esmuyannabel. Tu mensaje a las diez. Nuestro paseo con Enzo. Tu visita con coqueteo. Tu unamenos.

Quería devolverte tu amistad. Pero como soy fuerte y puedo con todo,  te prometo que me dejaré ayudar. Y el día que me necesites, te recogeré en mi barco, nos abriremos paso. Navegaremos juntos en nuestro mar de amistad.

Feliz día

#día49demirecuperación

Comentarios

  1. Transmets molta energia positiva. Ets un exemple a seguir. Una forta abraçada. Palmira

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gràcies, Palmira! L'actitud ens defineix no nomès com a persones, sino que també ens guia. Una forta abraçada i fins aviat

      Eliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

EL TRAMPOLÍN

YA LO DIGO YO

MI MOMENTO